යමන් බන්ඩෝ වෙසක් බලන්නයමින් බර බාගෙ බදින්නඅහ් නෑ නෑයමන් සෙනෙ වෙසක් බලන්නහයියෙන් දැන් මන් අල්ල ගන්නපාර දිගෙ එලි බල බලමහ පාරෙ හරි කලබලයමන් සෙනේ වෙසක් බලන්න හෝ..පියඹා යනවා මා ආකාශයේ….ම්ම්ම්ම් හෝ ගානා පොකුනෙ..අපි එනවා..අපි එනවා මෙයා නිකම් ඇවිදින එෆ් එම් එකක් වගේ..එකක් ඉවර වෙද්දි තා එක…නියමයි…පාලුවක් නෑ…. ගගන එයාගෙ අනිත් යාලුවෝ ගොඩට බයික් එක පැද්දා…කිව්වත්…
වෙසක් සිහිලෙන් අද මුලු රටම නැහැවිලා… අනේ බුදුහාමුදුරුවො වගේ මටත් සැනසීමේ ඉන්න තිබ්බනම්… ආන්ටිලා යද්දි පාන්දර හතරයි..එයාලගෙ හිතෙ මන් යාලුවෙක්ගෙ දිහා යනවා කියලා..මට යන්න කියලා කිසිම තැනක් නෑ කියලා කොහොමද මන් කටක් ඇරලා කියන්නේ.. මන් උදෙන්ම නාගත්තා..යාන්තමට තෙත තියෙද්දි කොන්ඩෙ තනිකරලට ගෙතුවා..සුදු අත්දිග බ්ලවුස් එක..සුදු දිග සාය.. සිල් රෙද්ද..හරි…හෑන්ඩ් බෑග් එක..නෑ ඒක ඕනවට වැඩියි..මගෙ සයිඩ්…
කකුල නිසා මන් දවස් දෙකක් වැඩට ගියෙ නෑ..අද සෙනසුරාදා ..හෙට නම් නිවාඩූ… අම්මිගෙ බර්ත්ඩෙ එක අද..එයාට විශ් කරන්න කියලා හිතන් පෝන් එක අතට ගත්තේ..ඒත් ඒකෙ සල්ලී නෑ..දැන් මොකො කරන්නෙ ඉතිම්.. ඔන්න ඕහෙ කඩේට යනවා ගෙවල් ලග තියෙන කඩේ වහලා දැන් ඉතින් අමාරුකම් සේරම පැත්තකින් තියලා යමන්කො හන්දියට..කකුල ඇදුම් කනවා..සේරම මගෙ මෝඩ වැඩ නිසා..අර කොහෙවත් ඉන්න…
වැඩට යනවා..ආයෙම එනවා..නිදියනවා..මොකක්ද දෙයියනේ මේ ජීවිතේ ..ආදරෙ කරන අය ලග ඉන්න වරම් නෑ… මගෙ ජීවිතේ දුක් ගීයක්ම විතරක් උනෙ කෝමද ස්කූල් යන කාලෙ උන්නු ඒ පුන්චි දගකාරි කෝ දැන්..අම්මා අප්පච්චි අක්කි අයියගෙ හුරතලේට හැදුනු දෝනි අද කාත් කවුරුත් නැති නන්නාදුනන පලාතක තනියෙම ජීවත් වෙනවා… මෙ මන් ලබා උපන් හැටිද… මේ හිත ඇවිලෙන තරම් දෙවියො වත්…
හිරුට කලින් මා ලග හුරතල් වන්නිසදුත් එක්ක කවි පද මට මුමුනන්නිලොවට හොරෙන් සෙනෙ දියෙන් නාවන්නීමැනික ඔබයි මට ජීවතයම දෙන්නී තවත් අලුත් දවසක්…වෙනදා වගේ මයි..ඒත් අද වෙනසක්..මන් අද ඊවේ නෑ..බොරුවට කෑම උයලා නාස්ති කරන එකෙ කිසිම තේරුමක් නෑ.. බඩගිනි උනොත් සිකිරුටි අන්කල්ට කියලා ම්න් මොනා හරි ගෙන්න ගන්නවා.. හ්ම්ම්..මේ සාරි එක අරන් දුන්නෙ අක්කි…මන් ජොබ් එකට…
බෑන්ක් එක තුන වෙද්දි ක්ලෝස් කරනවා..බැලන්ස් චෙක් කරලා කෑශ් බ්ලැන්ස් කරලා සේරම වැඩ ඉවර කරලා එලියට පනිද්දි තුනයි හතලිස් පහත් වෙලා… මේ රස්නෙ නම් ඇත්තටම උහුලන්න බෑ..බෝඩිමට ගිය ගමන් නාගන්න ඕනී..ගමේ ලිදේ තියෙන සීතල වතුර ටිකක් නෑව කාලයක් මතක නෑ..මේ පාර නම් අම්මිලට කියන්නෙ නැතුවම යන්න ඕන ී දුවගෙන ඇවිත් ඉස්සෙල්ලාම ආව බස් එකට නැග්ගා..යාන්තම්…
“”කුක්කිට කොහොමද දන්නේ නෑ…අම්මි ඊයේ රෑ කතා කරද්දි තදේට උණ තියෙනවා කීවා… ලන්චි පැයේදි බත් එක එහෙම්ම ටේබල් එකෙන් තියලා මන් ටිකක් එලියට ආවා..ලගම තිබුනු කමියුනිකේශන් එකෙන් කාඩ් එකකුත් දාගෙන මන් ගෙදරට ගත්තා. හෙලෝ අම්මි අම්මි මන් දෝණී කතා කරන්නෙ ..කෝමද අම්මෙ කුක්කිට..මන් හීනෙනුත් දැක්කා දැන් හොදයි අනෙ එහෙමද ..අම්මි මට කුක්කි එක්ක ටිකක් කතා…
වසරක් දෙකක් නොව පස් වසරක් නිහඩවම ගෙවී ගියේය … ගෙවී ගිය වසර පහේදී එකම එක දවසක් හෝ හිම්සර සිහිනොවුනා කිවොත් බොරුය ….. හිම්සර ගැන මතකය වේදනා ගෙන දුන්නත් මා ජිවත් වුවා නම් ඒ දිනයක ඔහු එනු ඇතැයි යන බලාපොරොත්තුවෙනි… ගෙවුණු කාලය තුලදී බාහිරව මෙන්ම අභ්‍යන්තරයෙන්ද මා බොහෝ සංවර යුවතියක් බවට පත්වුනෙමි …. සියල්ල දෙස උපේක්ෂාවෙන්…
අම්මා මෙන් මාද ප්‍රේමය නිසාවෙන් බොහෝ විදවමින් උන්නෙමි …. ප්‍රේමයේ විරහව දරාගත නොහි අම්මා කලේ බීමට ඇබ්බැහි වීමය … එහෙත් මට එලෙසින් කල නොහැකිය ඒ තාත්තාට දුකක් දී මට සතුටු විය නොහැකි නිසාවෙනි … පෙම් සිත දරාගෙන මා ඔහේ උන්නා පමණි …. මෙයාකාර දුකක් වේදනාවක් අන් යුවතියක් ලැබුවේ නම් ඈ ජීවිතය විනාශ කරගෙනය … එහෙත්…
ඒ මගේ හිම්සරය …. අමතක කර දමන ලෙස පවසා යන්න ගියේ මගේ හුස්ම සරි ප්‍රේමයයි ….හිත මහා හුගක් රිදී තිබුණි .. ඇස්වල පිරුණු කදුළු වලට වැට බදින්න නොහඩා ඉන්න මට උවමනා නොවුනි … හිතේවූ මහා බර අඩුවීමට නම් මා හඩා වැටිය යුතුය ….. දෑස් වල කදුළු අවසන්ව යනතුරු හඩා වැටුනත් මේ හිතේ දුක නම් පහව…