‘නෙතු මාව ගෙදරින් ගිහින් දාපන් …’ මට උවමනා උවේ තනිවී හඩා වැටීමය .. ‘මේ මහා රෑ පාරමී පිස්සු කියවනවාද .’ නෙතුලි මා දෙස බැලුවේ අමනාපයෙනි ‘පිං සිද්ද වෙයි නෙතු මාව ත්‍රි විල් එකක දාපන් …මම යන්නම් ..’ ‘හරි මම උබව ගිහින් ඇරලවන්නම් …..දැන් අඩන්නේ නැතිව හිටපන් …’ දන්නා හදුනන ත්‍රි රෝධ රියකින් මා නිවසට ඇරලවා…
ගෙවුණු හැම දිනයකම මතයකයන් ඇහැරි ජීවිතය බොහෝ වේදනාකාරිවුනා .. සැනසීම ජිවිතයෙන් බොහෝ දුර පලා ගොස් තිබුනා … ශරීරයේ බාහිර තුවාල කෙමින් වියලෙමින් තිබුනද හදවත අභ්‍යන්තරයේ ඇතිවූ තුවාල පෑරෙන්න වරින් වර ඇතිවූ සිදුවීම් බලපෑවා … ‘ ඔය තරම් විදවන්න එපා පාරමී ..හිනාවෙලා හිටපන් ’ ඉඳුවරී පවසන්නේ මා විදවන අයුරු දැකය … ‘ඉස්සර මම ගොඩක් දුක්වින්දා ඉඳුවරී ……..
‘පාරමී ඇහැරෙන්න මැණික …. ’ මට පළමුවෙන් ඇසුනේ හිම්සරගේ කටහඩයි ….මද වෙලාවක් යනතුරු අවටින් ඇසෙන ශබ්ද වලට කන්දෙමින් කොහේ ඉන්නේදැයි තේරුම් ගන්න උත්සහා කළා මිස මා දෑස් ඇරියා නොවේ … ‘පාරමී ඇස් අරින්න …’ හිම්සර නැවත වරක් කතා කරද්දී මා සෙමින් නෙතු විවර කලෙමි . … මගේ හිස අසල සිටගෙන දුක්ගත් දෑසින් බලා උන්නේ හිම්සරය…
කොටස මින්දුලිගේ අතකින් අල්ලාගත් හිම්සර නොපෙනී යනතුරු දෑස් දල්වා බලා උන්නා මිස මා හුස්මක් උව ගත්තා නොවේ … ඉතින් මට දැනුනේ සියල්ල නිමවුවාක් මෙන් හැගීමකි …. සට සට ගා දෑසින් ගිලිහෙන කදුලැලි වලට ඉඩ දී මා ඔහේ බලා උන්නෙමි .. ‘පාරමී ..ඇයි මේ …’ රහල් මට ඔහු සිහිවුවේ එවිටය ….ඔහුගේ අතක දැවටී තිබු අත හනික ඇදගත් මා…
‘පාරමී බබී මොකද මේ අඩන්නේ …’ රෝහල් කොරිඩෝව පසෙක සිටගෙන අඩා වැටෙමින් උන් මා දැක තාත්තා කලබල වෙන්න ඇත … ‘තාත්තා අපි ඉක්මනට මෙතැනින් යමු …මට හුස්ම ගන්න බැහැ වගේ … ‘’ ලොකු ගුලියක් පපුව තුල හිරවී ඇතිවාක් මෙන් දැනෙද්දී …. හුස්ම ගැනීමට නොහැකිව මා මියතැයි බියකි සිතෙහි වුවේ … ‘මොකක්ද මගේ මැණික උනේ …’…
පසුදා සෙනසුරාදාවක් වූ බැවින් මා මදක් පමාවෙන තුරු යහනට වී උන්නෙමි …. වේලාසන අවදිවුවා කියා මේ විසල් නිවසේ කිරීමට කියා මට විශේෂ කටයුත්තක් වුවා නොවේ … නැගණිය හෝ මිතුරුව උන්නා නම් මට ඈ සමගින් බොහෝ දෑ දෙඩිය හැකිව තිබුණි . …. ‘බබී …බබී …’ මා කල්පනාවෙන් මිදුනේ මංජු අම්මා අමතද්දිය … ‘අම්මා …’ ‘බබී ඔයාට පුළුවන්ද අද…
ඒ රැය බොහෝ දිගු එකකි …. අම්මා මෙන්ම මාද ප්‍රේමය නිසාවෙන් විනාශ වී යාවි යැයි භයානක සිතුවිල්ල මුළු රැය පුරාවට මගේ නින්ද පලවා හරින්න සමත්ව තිබුණි …. අම්මා ජීවිතය වරදා ගත්තේ තමා සතු කරගත් ප්‍රේමය වෙනත් ලදකට හිමි බව වැටහුණු පසුවය … ලාබල යුවතියක් ලෙස විවාහ දිවියට එලබී ඇය තාත්තාට පුදන්න ඇත්තේතම කුලුදුල් පෙමය …….
~~ආදර පාරමී ~~~30 කොටසබොහෝ දේවල් කියවමින් හිම්සරව මගෙන් අයදින යුවතිය දෙස දෑස් අයා බලා උන්නා මිස මා කිසිවක් කිවා නොවේ ….‘හිමසර අයියාගේ එක බැල්මක් වෙනුවෙන් මම කොච්චර කැපවීම් කරාද කියලා දන්නවාද අක්කි … මම එයා යන එන හැම තැනම ගියා …එයාගේ එක මැච් එකක්වත් මිස් කලේ නැහැ …. මුලින්ම එයාට මං ගැන කිසිම ගානක් තිබ්බේ…
හිම්සර නමින් හැදු සිහින මාළිගා මගේ පය පාමුලම බිද වැටෙමින් තිබුණි … ඔහුගේ ප්‍රේමය නොමැති හෙටක් ගැන මා දැන නොසිටි තරම්ය … ඉතින් අද සිට මට ඉගෙනගත යුතුව ඇත … ඒ හිම්සර නොමැතිව ජීවත්වෙන අයුරුය …. මට වටහා ගැනීමට නොහැකි වුවෙත් ඒ කෙලෙස කරන්නේද යනුවෙනි .. ‘පාරමී මට ඔයා නැතිව බැහැ …. යන්න එපා පාරමී ….යන්න…
‘ආන්ටි … මම පාඩම් කරන්න පබ් එකට යනවා …. පාරමිත් එක්කන් යන්නද ..’ ඒ ඉරිදා උදෑසනින් ඉන්දුවරී පැමිණියේ මහජන පුස්ථකාලය වෙත මා කැටුව යෑමට අවසර ගැනීමටය .. ‘පාරමී උබ එනවාද හෙට අපිත් එක්ක පබ් එකට යන්න පාඩම් කරන්න .’ ‘මට කොහෙද එහෙම වාසනාවක් … මට තනියම ගෙදරින් එලියට බහින්න බැහැනේ දැන් …’ ‘මම හෙට ඇවිත්…