‘බබී ඇහැරෙන්න ඉස්කෝලේ යන්න තියෙනවා ..’ ඒ උදෑසන මා අවදිවුවේ අම්මාගේ කටහඩටය … වැඩට යෑමට සුදානම් වෙමින් උන් ඈ පමා වෙන්න ඇත්තේ මා අලුත් පාසලට භාරදීමට පැමිණෙන නිසා වියයුතුය … කඩිමුඩියේ අවදිව මුහුණ කට සෝදාගෙන අලුත්ම සුදු ගවුම ඇගලා ගත් මා ටයි පටිය ගැටගසාගෙන කැඩපතට එබුනෙමි … එහි උන්නේ උදාසීන පෙනුමැති ගැහැණු ළමයෙකි … ‘බබී…
සෙමින් සෙමින් පියගැටපෙළ පසුකල මා පංති කාමරයට ඇතුල් වුනෙමි…. පංති කාමරයේ උන් ළමුන් මා දෙස බැලුවේ විකටයකු දෙස බලන්නාක් මෙනි … කිසිවෙකු දෙස හෝ නොබලා මම කලේ රහල්ගේ ඩෙස්ක් එක දෙස බැලීමය …. ඔහු පැමිණි බවට ලකුණකදු එහි නැත ….. පරාජිත බවක් හිතට දැනෙද්දී මා පොත් බෑගය පුටුවේ රැදවුවෙමි …. ‘ මම නම් හිතුවේ ආයේ…
05 කොටස මින්පසු කෙදිනකවත් පාසල් නොයමි යන දැඩි තීරණයේ මා එල්බ උන්නෙමි … බොහෝ වෙලා එකම තැන එකම ඉරියව්වෙන් උන්නා මිස මා මිදුලට හෝ නොබැස්සෙමි… ‘පාරමී අක්කි .. අක්කි ..’ උන් ඉරියව්වෙන් මිදී මා දොර වෙත ඇවිද ගියේ පිටතින් ඇසුණු ෂෙහාරාගේ කටහඩ නිසාය .. ෂෙහාරා සමගින් මිදුලේ උන් රුව දුටු විට මට සිතුනේ දොර විවර…
04 කොටස ‘අද රෑට අපි මොනවාද කන්නේ …’ බොහෝ වෙලා මා තුරුළු කරගෙන උන් අම්මා නැගී සිටියේ එසේ අසමිනි ‘ අම්මා කැමති දෙයක් මම කනවා …’ ‘එහෙනම් අපි දෙන්නත් එක්ක එකතු වෙලා අද රෑට උයමු .. ඔයා කන්න ආසා මොනවාද …’ මතක ඇති කාලයක මේ ගෙදර අම්මා අතින් කෑමක් ඉදි නැත . … ඇගේ අතින්…
03 කොටස පංති භාර දයානි මැඩම් පැමිණෙන තුරුම මා හිස ඔසවා බැලුවා නොවේ …පංති කාමරය පුරාවට පැතිර තිබ්බේ පුදුමාකාර නිහඩ බවකි ‘ මල්ෂි …පාරමී දෙන්නා එක්කම ඉස්සරහට එනවලා ..’ සජානි දයානි මැඩම්ට පැමිණිලි කරන්න ඇත … ඇල්පෙනිත්තක් වැටෙන හඩ උව ඇසෙන තරමට නිහඩව තිබු පංති කාමරය මැදින් මා ගමන් කලෙමි …. ළමුන් සියලු දෙනාගේ…
~~~~~ආදර පාරමී ~~~~~ 02 කොටස සිංහල කාලපරිච්ඡේදය නිම කර දයානි මැඩම් නික්ම යනතුරුම ඇයට පිටුපසින් වූ බිත්තියට රවාගෙන උන්නා මිස ඉගැන්වූ කිසිවක් මගේ මතකයේ රැදුනා නොවේ …. ‘මචං උබ ඉස්සරලා ගිය කොලේජ් එක මොකක්ද ..’ දයානි මැඩම් නික්ම ගිය විගසම සියළුම ළමුන්ගේ නෙත් නැවතුනේ රහල් ලගය … ‘කොළඹ…. රෝයල් කොලේජ් ..’ රහල්ගේ කටහඩ දැඩි පිරිමි හඩකි …. ‘ඔච්චර හොද…
එක කොටස පරිසරය පුරාම පැතිර ඇත්තේ තිත්තම තිත්ත කළුවරකි …සමහර විට අද අමාවක දිනක් වෙන්නට ඇත … මේ කළුවරට දැන් මගේ සිතේ බියක් නැත්තේ මා මෙවැනි රාත්‍රීන් බොහෝමයක් පසුකර දමා ඇති බැවිනි … අද උදෑසනින් නිවසින් පිටව ගිය අම්මා තවමත් පැමිණියේ නැත්තේ මිතුරන් සමග සාදයකට සහභාගීවූ නිසා වෙන්න ඇත …. ඉස්තෝප්පුවේ ශීතල බිම වාඩිවී තට්ට…
දේව් උබ ඇත්තටම විකුම් අයියාට ආදරේ කරන්නේ නැද්ද මම ලක්ෂවාරයක් විතර මගේ හිතින් අහන්න ඇති කොච්චර හිතුවත් මගේ හිත ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තර දුන්නේ නැහැ …තේමිය මගේ පළවෙනි ආදරේ ….. ඇට මස් ලේ නහර වලට යනකන් මුසු වෙලා තිබ්බ ඒ ආදරේ මාව රැවට්ටුවාම කාත් කවුරුවත්ම නැතිව මාව අසරණ උනාම මට පිහිටට හිටියේ විකුම් අයියා … වෙන…
~~~~දෙව්දූ~~~~49 කොටස පුංචි පුතු පැටියා සේවිකාවට භාර කරපු විකුම් අයියා අයියා විලාප දී දී අඩ අඩ හිටිය මාවත් අරන් හොස්පිටල් එකට යනකන් මම දෙවියන්ට කන්නලව් කරේ මගේ තාත්තිට නම් කිසිම කරදරයක් වෙන්න එපා කියන එකයි …‘දේව් …නංගි …ඔයා කලබල කරන්න එපා …ඔයා තමා හැමදෙයක්ම දැන් බලාගන්න ඕන .. ’මගේ අතින් අල්ලාගෙන හොස්පිටල් එකේ කොරිඩෝ එක…
~~~~දෙව්දූ ~~~48 කොටසහන්තාන කදු පංතිවලට උඩින් ඉර බැහැගෙන යද්දී විකුම් අයියාගේ කාර් එක ගලහා පාර දිගේ පල්ලම් බහින්න ගත්තා …. හිතට දැනුනු අදුරු හැගීම් මාව රිද්දන්නේ කවදාවත් නැති තරම් දරුණු විදිහට …. මගේ හිත කොහේදෝ ඈතක අතරමන් වෙලා තිබ්බේ ….තේමිය අයියා ගැන නොහිතා ඉන්නවා කියලා හිතුනට ඒ අසරණ ඇස් දෙක මගේ ඇස් ඉස්සරහා මැවී මැවී…