~~ආදර පාරමී ~~~30 කොටසබොහෝ දේවල් කියවමින් හිම්සරව මගෙන් අයදින යුවතිය දෙස දෑස් අයා බලා උන්නා මිස මා කිසිවක් කිවා නොවේ ….‘හිමසර අයියාගේ එක බැල්මක් වෙනුවෙන් මම කොච්චර කැපවීම් කරාද කියලා දන්නවාද අක්කි … මම එයා යන එන හැම තැනම ගියා …එයාගේ එක මැච් එකක්වත් මිස් කලේ නැහැ …. මුලින්ම එයාට මං ගැන කිසිම ගානක් තිබ්බේ…
හිම්සර නමින් හැදු සිහින මාළිගා මගේ පය පාමුලම බිද වැටෙමින් තිබුණි … ඔහුගේ ප්‍රේමය නොමැති හෙටක් ගැන මා දැන නොසිටි තරම්ය … ඉතින් අද සිට මට ඉගෙනගත යුතුව ඇත … ඒ හිම්සර නොමැතිව ජීවත්වෙන අයුරුය …. මට වටහා ගැනීමට නොහැකි වුවෙත් ඒ කෙලෙස කරන්නේද යනුවෙනි .. ‘පාරමී මට ඔයා නැතිව බැහැ …. යන්න එපා පාරමී ….යන්න…
‘ආන්ටි … මම පාඩම් කරන්න පබ් එකට යනවා …. පාරමිත් එක්කන් යන්නද ..’ ඒ ඉරිදා උදෑසනින් ඉන්දුවරී පැමිණියේ මහජන පුස්ථකාලය වෙත මා කැටුව යෑමට අවසර ගැනීමටය .. ‘පාරමී උබ එනවාද හෙට අපිත් එක්ක පබ් එකට යන්න පාඩම් කරන්න .’ ‘මට කොහෙද එහෙම වාසනාවක් … මට තනියම ගෙදරින් එලියට බහින්න බැහැනේ දැන් …’ ‘මම හෙට ඇවිත්…
~~~ ආදර පාරමී ~~~27 කොටසමද්දහන උදාවුවේ වෙනදාට වඩා පමාවය … ගිනිගහන සැඩ හිරුගේ රශ්මිය නොතකා මා බලා උන්නෙමි … මට උවමනා වුවේ හිම්සර දැක මිතුරු වීමටය …සියල්ල දැනගත් පසු ඔහු මගේ අසරණ කම වටහා ගනු ඇති බව මා දනිමි … විනාඩියෙන් විනාඩිය ගෙවී ගොස් පාසැල් අවසන් වෙන වේලාව පැමිණියේය … ඉසිපතනයේ විසල් ගේට්ටුවෙන් පිටවෙන දහස්…
තාත්තා සුවවී නිවසට පැමිණියේ තවත් සතියකට පමණ පසුවය .. … ඔහුට වෙඩි ප්‍රහාරය එල්ල කලේ කවුද කුමකටද යන කරුණ හෙලිනොවූ රහසක් වෙද්දී අප නැවතත් සුපුරුදු ජිවන රටාවට හුරුවෙමින් උන්නෙමු ….. තාත්තා වෙනුවෙන් වැය කල කාලය වැඩිවෙත්ම හිම්සර ගැන සිතීමට කාලයක් පවා නොවූ තරම්ය …. ‘තාත්තා මේ සුප් එක බිලා ඉන්නකෝ …’ යහනේ වැතිරී අසරණ දෑසින්…
රගර් ක්‍රීඩා පුහුණුවීම් නිසා හිම්සර කාර්‍යබහුල වෙද්දී අප මුණ ගැසෙන වාර ගණනද අඩුවෙන්න විය … උදෑසන පුහුණුවීම් නිසා නොපැමිණෙන හිම්සර පාසල් නිමවා මා දැකීමට දිව එන්නේ හැකිවිගස පුහුණුවීම් වලට යා යුතු බව පවසමිණි ….සිත් රිදවීම් නිමක් නොමැතිව සිදුවෙද්දී මා දරාගෙන උන්නෙමි …ඒ මා ඔහුට බෙහෙවින් පෙම් කල බැවැනි …. ‘පාරමී අපි මේ සැරේ ඕල් අයිලන්ඩ් ස්කුල්…
උදේ හවහා හිම්සර නොදැක සිටිමට බැරි තරමට ඔහු දැකීමට මා ඇබ්බැහි උනෙමි … හිම්සරගේ මුහුණ නිරන්තරයේ දැක එක් දිනක් හෝ ඔහු නොදැක උන්නොත් එය මසිතට ගෙනාවේ වේදනාවකි ….සමහර විට එය වියරුවක් වෙන්න ඇත …. එහෙත් ඒ මගේ සිතෙහි ඔහු වෙනුවෙන් වූ සෙනෙහසයි .ඒ උදෑසන උදෑසනින් අවදිව පාසල් යෑමට සුදානම් වූ මා කැඩපත තුලින් පිළිබිඹු වෙන…
සිතෙහි උවේ පහදා කිව නොහැකි ආකාරයේ සතුටකි . … හිම්සර ඔහු පෙම් කල යුරු අපුරුය .. ..ඔහු ලබා දුන්නේ මා කිසිදාක නොලද සතුටකි … ඒ සතුට මගේ මුළු ජිවිතයම වෙනස් කරමින් තිබුණි … අලස කමින් ගෙවුණු ජීවිතය නිමාවී …. ජීවත්වීමට ආශාවකි මා සිතෙහි වුවේ …. ‘ඔයා ගොඩක් වෙලා බලාගෙන හිටියාද හිම්සර …’ බස් නැවතුමේ මා එනතුරු…
~~~~ආදර පාරමී ~~~~~~22 කොටසඑක දිගට දින ගානක් යනතුරු මා උන්නේ හෝන්දුමාන්දු ගතියෙනි …. සිත බොහෝ දුක්ගෙන තිබුනේ හිම්සර නමිනි .. මට වැටහී තිබුණි ඒ ඔහු හැර අන් පිරිමියෙක් ගැන සිතීමට මට නොහැකි බවයි …ඒ ඉරු දින රාත්‍රියේ යහනේ දිගාවී දෑස් පියාගත් මා හිම්සරගේ මුහුණ සිහිකිරීමට වෑයම් කළෙමි… ඒ මුහුණේ හැම අංශු මාත්‍රයක්ම මගේ මතකයේ විය…
‘හිම්සර … හිම්සර ….. ..’ වටපිටාව ගැන නොසිතා හිම්සර පසු පස දිව ගියත් ඔහු නිකමට හෝ මදෙස හැරී නොබැලුවේය .. ‘අනේ හිම්සර … ඇවිත් මාත් එක්ක කතා කරලා යන්න … ’ සුපරි වෙළදසැලේ පියගැටපෙළේ අසුන්ගෙන මා හිමසරගේ නම මිමිණුවෙමි ‘මොකද හොල්මන් වෙලා වගේ ඉන්නේ ..ගෙදර යන්නේ නැද්ද මම බලාගෙන ඉන්නවා …මෙයා මෙතැන ඉදගෙන ගල් ගැහිලා…